Jak uczyć się angielskiego, mając ADHD

W ostatnich latach bardzo wzrosła świadomość neuroróżnorodności. Co za tym idzie, mamy więcej diagnoz i autodiagnoz w zakresie spektrum autyzmu i ADHD. Diagnoza z kolei uwrażliwia na specyficzne potrzeby niektórych osób. Uwypukla fakt, że nie wszyscy mogą pa to przetwarzać bodźce w taki sam sposób. Ma to ogromny wpływ na proces uczenia się. W tym oczywiście również na proces uczenia się języka. Uczniowie często nie wiedzą, jak uczyć się angielskiego, mając ADHD. Niektórzy mają szczęście i odnajdują swoje metody.

 

Dlaczego tak trudno uczyć się angielskiego, mając ADHD?

Żeby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba zastanowić się najpierw, czym w ogóle jest ADHD. Wokół tego zagadnienia narosło już tyle mitów, że trudno połapać się, co jest prawdą. Skupmy się zatem na faktach, aby zrozumieć pewne konktretne zależności i co z nich wynika. Ze względu na to, że jest to jednak blog poświęcony nauczaniu dorosłych, skupię się na objawach ADHD wśród dorosłych (różnią się one nieznacznie od tych, które obserwujemy u dzieci – głównie ze względu na uwarunkowania społeczne i wypracowywania mechanizmów).

Są to zwykle:

• problemy ze skupieniem uwagi na rzeczach, które nie są wciągające,
• łatwa dekoncentracja,
• rozproszenie myśli,
• nadpobudliwość ruchowa,
• problemy z wykonywaniem kilku czynności jednocześnie (albo brak wielozadaniowości, albo nadmierna zadaniowość, robienie „wszystkiego naraz”),
• problemy z pamięcią krótkotrwałą,
• rozpamiętywanie niepowodzeń,
• dobre reagowanie na motywację pozytywną i regres przy komentarzach negatywnych,
• drażliwość,
• skłonność do nudy,
• hiperfiksacje,
• obniżona samoocena,
• wysokie oczekiwania względem siebie,
• chroniczne przemęczenie,
• „zapominalskość”,
• trudność z przestawieniem się mięzy czynnościami, czyli płynnym przechodzeniu z jednej czynności w drugą.

Jak widać, lista tych symptomów może znacznie utrudniać zdobywanie nowej wiedzy. Czy można jednak efektywnie uczyć się angielskiego, mając ADHD? Oczywiście, że tak!

Trzeba się do tego jedynie odpowiednio przygotować i stosować odpowiednie techniki. Poniżej podzielę się kilkoma z moich pomysłów. Nie zapominajmy jednak, że każdy przypadek jest inny. To, że moje ćwiczenia działają z moimi dotychczasowymi uczniami, nie daje gwarancji sukcesu w każdym przypadku. Całkiem możliwe, że w przyszłości będę musiała rozbudować metody. Wszyscy cały czas się uczymy. Moi uczniowie uczą się języka angielskiego, dochodząc nawet do poziomu bardzo zaawansowanego. Zdają egzaminy, korzystają z języka codziennie. Dochodzą do pełnej sprawności językowej, opanowując wszystkie zdolności językowe.

A ja uczę się, jak pomagać im w przyswajaniu wiedzy z tego języka szybciej, sprawniej i oczywiście z jak największym efektem.

Moje pomysły, jak uczyć się angielskiego, mając adhd:

1.Zmienność.

Dostarczanie sobie nowości, zmienności i świeżości może regulować dopaminę, zapobiegać nudzie, co może mieć zbawienny wpływ na efektywność nauki.

2. Interesująca grafika

Aspekt wizualny materiałów zwykle działa zachęcająco, przyciąga spojrzenie i pozwala się lepiej skupić. Obrazki i kolory wspierają też budowanie skojarzeń.

3. Interaktywne ćwiczenia

Mamy XXI w. Jest wiele bardzo ciekawych, interaktywnych ćwiczeń. Można grać, klikać, słuchać, współzawodniczyć (również z samym sobą). Fajnie jest również korzystać z konwersacji i wymiany wiadomości (na przykład w komentarzach na facebooku).

4. Częste powtórzenia

Repetywność wspomaga pamięć krótkotrwałą i długotrwałą. Odświeżenie materiału może dać też poczucie sukcesu (kiedy zaczyna wychodzić 🙂 ).

5. Tematy dopasowane do zainteresowań

Bardzo trudno skupić się na czymś, co nas w ogóle nie interesuje. Przy zaburzeniach koncentracji ten problem jeszcze narasta. Jeśli chodzi o przyswajanie idiomów, gramatyki czy ogólnej płynności, nie ma konieczności przerabiania tematów z podręcznika czy innego repetytorium. Spokojnie można zabrać się za coś, co nas wciągnie.

6. Dużo własnego tworzenia, nacisk na aktywizację ucznia, a nie na bierne przyjmowanie.

Od samej teorii, tylko się znudzisz. Musisz AKTYWNIE przetwarzać. Osoba z ADHD nigdy nie będzie w stanie ogarnąć języka angielskiego, nie używając go aktywnie. To się po prostu nie uda, niemożliwe. Zresztą nawet bez ADHD to ektremalnie trudne. Żeby budować pamięć fraz, trzeba te frazy wypowiadać i zapisywać.

7. Testowanie różnych typów zadań.

Żeby znaleźć coś dla siebie, trzeba przetestować różne opcje i możliwości. Nigdy nie wiadomo, co na nas zadziała. A może jednak coś powszechnie uznanego za nudne jakoś trafi do percepcji?

8. Zadaniowość.

Podejście „chcę nauczyć się angielskiego” to żaden konkret. Załóż sobie konkretne cele – np. „chcę się nauczyć wskazywać drogę”, „chcę się nauczyć zamawiać jedzenie”, „chcę się nauczyć dyskutować na tematy związane z moimi pasjami”.

9. Aplikacje.

Pamiętajmy, że one mogą być całkiem przydatnym dodatkiem. NIE mogą być JEDYNĄ opcją, ale na rynku znajdziemy tak ogromny wybór, że  każdy znajdzie coś dla siebie. A kiedy się znudzi… może przerzucić się na kolejną. 🙂 Aplikacje mają też tę zaletę, że mogą stymulować czytanie, słuchanie i pisanie, a więc kilka zdolności językowych.