Czasy angielskie to zdecydowanie największa zmora uczących się.
W TYM WPISIE wyjaśniałam, dlaczego niektóre książki podają 36 jako liczbę czasów angielskich, podczas gdy inne twierdzą, że jest ich dwanaście. Wspomniałam również, że faktycznie uznaje się tylko dwa CZASY angielskie.
O co chodzi z tą przyszłością? To naprawdę proste.
W oparciu o argumenty z wielu dziedzin nauki (historia, logika) przyjmuje się, że żaden język nie może posiadać więcej niż trzy czasy: przyszły, przeszły i teraźniejszy. Szczegóły przedstawia poniższy obrazek.
JEDNAK
pamiętajmy, że angielskie słowo tenses, które w dużym uproszczeniu tłumaczymy na polski jako „czasy” NIE JEST tożsame z TIME, które to zwyczajnie oznacza CZAS. Nie jest nawet powiązane z „DAYS (rozumianym nie tylko jako „dni”, ale w większości przypadku jako czasy: these days, nowadays itd.).
Kliknięcię w podkreślone wyrazy przeniesie do słowników, gdzie dowiadujemy się, mówiąc w dużym skrócie, że miejsce na linii/odniesienie do TERAZ, to właśnie czas – TIME, TENSE natomiast jest po prostu formą gramatyczną czasownika odnoszącą się do jego położenia na linii czasu.
Co z tego wynika dla mówienia o przyszłości?
NIE ISTNIEJE ŻADNA ODMIANA CZASOWNIKA ZAREZEROWANA WYŁĄCZNIE DO CZASU PRZYSZŁEGO. Nawet klasyczne will jest czasownikiem posiłkowym, a więc słówkiem pomocniczym. Tak więc na przykład:
He goes – dostrzegamy odmianę, jest zmieniona forma czasownika podstawowego GO
Popatrzmy tutaj:
He went – jw.
He will go – nic się z czasownikiem szczególnego nie dzieje.
Formy czasownika (tenses) w języku angielskim odzwierciedlają jedynie opcje TERAŹNIEJSZĄ oraz PRZESZŁĄ. Nie możemy utworzyć opisu przyszłości posługując się jedynie samymi czasownikami (słowami dotyczącymi czynności, odpowiadającymi na pytanie: co robi? co się z nim dzieje?). ZAWSZE będzie to wymagało albo dodatkowych słówek, albo zapożyczenia pewnych form wywodzących się z PRESENT tenses. Ich zestawienie przygotowałam w tabelce na dole strony.
A filmik? Coś dla słuchowców? Oczywiście! Polecam również przesłuchanie TEGO nagrania (BBC learning English propsuję zawsze i wszędzie). TO również może być ciekawe i dość przejrzyste w formie.
W tabelce 'struktury do wyrazania przyszlosci’ jest blad. Future Perfect tworzymy z 'past participle’, a nie z trzecia forma czasownika. Przyklad 'I will have sleep by morning’ jest niepoprawny gramatycznie. Poprawnie byloby powiedziec: 'I will have slept 4 hours by 5am in the morning’ (Do 5 rano bede spal 4 godziny), czyli podobnie jak w Future Perfect Continuous. Roznica pomiedzy tymi dwoma czasami jest taka, ze uzywajac Continuous chcemy podkreslic dlugosc wykonywanej czynnosci.
W tabelce jest „i will have slept”, a nie „sleep”. 🙂 Zwyczajowo dodaje się „by XXX” (jako do tego czasu”), ale to może być już zawarte wcześniej.
Poza tym: „trzecia forma czasownika” to potoczna nazwa „past participle”. Korzystałam z takiego nazewnictwa, bo to jest dużo prostsze do zrozumienia dla przykładowego ucznia na poziomie początkującym, którego NIE SĄ POTRZEBNE nazwy, których nigdy w życiu realnie nie użyje. Wprowadzają tylko chaos.
Co do różnic, to jednak niezupełnie.
I will have done the job by Monday – zrobię [skończę] vs I will have been doing – będę robił [zasadniczo niedokonany].
Też nie widzę sleep, może tamta Pani się pomyliła. Świetna tabelka, dziękuję.